Sinds 1 januari 2020 is er een nieuwe wet tot stand gekomen. De Wet zorg en dwang. Deze wet is in plaats gekomen van de Wet BOPZ. Het verschil tussen deze wetten is dat de Wet zorg en dwang beter aansluit bij de maatschappelijke ontwikkelingen van de cliënt. De nadruk wordt hier gelegd op het zo lang mogelijk zelfstandig thuis wonen. Bij Saillant werken wij op een laagdrempelige manier, waarbij wij kijken naar wat de cliënt zelf kan doen en waar hij hulp nodig bij heeft. Het doel hiervan is de zelfredzaamheid van de cliënt te bevorderen. Verder is deze nieuwe wet gericht op de inspraak van de cliënt. Zo is er meer betrokkenheid bij de besluitvorming die te maken heeft met onvrijwillige zorg. De focus ligt op het zoeken naar alternatieven zodat onvrijwillige zorg minder vaak van toepassing is. Hierin is het voor Saillant de uitdaging om daar een goede balans in te vinden.
De Wet zorg en dwang is een wettelijk kader dat de zorgverlening regelt aan personen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Het voorziet zowel in onvrijwillige ingrepen als in vrijwillige maatregelen. De wet stelt dat beperkende maatregelen alleen genomen mogen worden als er geen andere manier is om het individu of anderen tegen schade te beschermen. Ook wordt benadrukt dat mensen verantwoordelijk zijn voor het nemen van beslissingen over hun eigen leven en moeten worden geraadpleegd als er enige vorm van zorg nodig is. De wet legt sterk de nadruk op het bevorderen van de onafhankelijkheid en autonomie van mensen die zorg nodig hebben, terwijl er ook voldoende bescherming is voor kwetsbare personen.
Voor meer informatie omtrent deze wijziging verwijzen wij je graag door naar deze informatiepagina van de KNMG.
Deel dit artikel
